Bali Indonesië

We hebben ons knusse camper leventje ingewisseld voor het warme eiland bestaan. Vorige week maandag kwamen we aan op Bali. Herman en Liesbeth waren hier al een aantal dagen en hadden verteld dat er een taxi van het verblijf klaar zou staan voor ons. Een grote verrassing toen zij deze taxi bleken te zijn! Ze hadden een super mooi huisje geboekt in Seminyak. Heel leuk om elkaar zo ver van huis te treffen en om al onze verhalen uit te wisselen.

De volgende dag hadden ze een leuke en volle dagtrip gepland met Katuk onze gids. We hebben onze ogen uitgekeken, het is weer zo'n totaal andere wereld als Nieuw Zeeland. De warmte, drukte en andere cultuur was wel wennen voor ons. We zijn beide echte groentjes in Azië en dus ook nog niet zoveel gewend. Des te leuker dat de ervaren Herman en Liesbeth ons op weg konden helpen.

We hebben meerdere tempels bezocht en zijn naar een koffieplantage gegaan. De koffieplantages op Bali staan bekend om de duurste koffie ter wereld, de Luwak koffie. De Luwak is een katachtig dier die een koffieboon eet. De boon veranderd in het maagdarmkanaal en van de uitgepoepte bonen wordt vervolgens koffie gemaakt. Deze moest natuurlijk geproefd worden! Het was een goede kop koffie aldus Herman, Liesbeth en Thijs maar behalve het productieproces was de smaak niet heel bijzonder. We hebben onze weg vervolgd naar de grootste rijstvelden van Bali in Jatiluwih. Deze wilde Lotte al vanaf jongs af aan een keer zien en zo bijzonder als je er dan ineens midden in staat. Toen we aankwamen regende het hard en zijn we eerst (rijst) gaan eten. Na het eten stopte het met regenen en zijn we de velden ingelopen. Heel erg mooi en indrukwekkend. De rijstvelden in Jatiluwih staan op de Unesco wereld erfgoedlijst en niet voor niets.

De volgende dag hebben we rustiger aangedaan en zijn we via het strand naar Kuta gelopen. Hier vonden we zowaar een groot reisbureau waar we een railway pass voor onze volgende bestemming, Japan, konden regelen. Deze pass kan je als tourist alleen buiten Japan krijgen en het scheelt een hoop geld. Helemaal blij zijn we teruggelopen en hebben we nog een avond lekker en gezellig gegeten met Herman en Liesbeth die dezelfde avond terugvlogen naar Nederland.

Wij zijn nog 1 nachtje in Seminyak gebleven en zijn de volgende dag via Ubud naar Amed, oost Bali, gereden met Katuk. Katuk is een vrolijke jongen van 27. Hij heeft ons onderweg heel veel verteld over zijn leven op Bali, het hindoeïsme en de gebruiken die hierbij horen. Zo liggen er bij elk huis, auto of tempel mooie offerbakjes met kleurige bloemetjes, wierook, een koekje en een sigaretje oid. Katuk vertelde dat ze deze elke ochtend neerleggen om de plekken te zegenen. Ook hebben ze verschillende dagen zoals dierendag. De honden bijvoorbeeld krijgen die dag een sarong om en lekker eten. Overigens kent Bali volgens Katuk geen straathonden. Elke hond heeft een huis met eigenaar, waar hij af en toe langs gaat voor wat eten. Hij vond het erg bijzonder dat wij dachten dat er straathonden waren op Bali. Ook hebben ze een ijzerdag waarbij auto's, lepels of iets anders van ijzer 2 uren mogen rusten. Bestek leggen ze die dag in offerbakjes en de auto wordt feestelijk versierd. Grappige feitjes en voor de mensen hier heel belangrijk. Leerzaam en gezellig.

Amed ligt aan de oostkust van Bali. Toen we Amed binnen reden zagen we al iets meer van het leven van Bali. Mensen die zich wassen in een waterstroompje en primitieve huisjes. In Amed hebben we de eerste dagen vooral kennis kunnen maken met het goddelijke eten en de mooie onderwaterwereld door te snorkelen. Dat zulke kleurige vissen bestaan! Na 2 nachtjes zijn we vanaf daar met de boot naar Gili Air gevaren, een paradijsje uit de boekjes. Blauwe heldere zee, witte stranden en drinken uit een groen flesje. Ook hier hebben we gesnorkeld en Thijs heeft zelfs een schildpad gezien. Na Bali was het ook fijn dat het hier wat rustiger was. Er mogen hier geen auto's of scooters rijden, alleen paard en wagen.

We merkten dat wat rust tijdens de reis ons wel goed deed en besloten nog voor 1 nachtje terug te gaan naar Amed. Vanaf hier zijn we de binnenlanden ingelopen wat echt prachtig was. Kleine huisjes met alleen een varken en wat kippen. Mensen die hard werken op het land. We werden iedere keer lachend begroet en er werd ons gevraagd of we niet verdwaald waren. Kinderen schrokken van ons of keken blij verrast. In de meer toeristische plekjes wordt je continu gevraagd of je een taxi wil of iets wil kopen. Hier vonden mensen het leuk dat we even kwamen kijken en verder wilden ze niks van ons, heerlijk. We genieten er beide van om juist het dagelijks leven van de mensen hier te ontdekken. We merken dat dat niet altijd makkelijk is op Bali. Er is een grote scheidslijn tussen de toeristen en de plaatselijke bevolking. Zo heb je voor heel weinig geld echt een hele luxe accommodatie en worden je tassen voordat je het weet naar je verblijf getild. Wij voelen ons hier nog regelmatig wat opgelaten en ongemakkelijk bij.

Ook blijft het geld hier wel een dingetje. Zo hoor je hier te onderhandelen over de prijs. Wij blijken hier alleen niet zo goed in te zijn. En is het dan eindelijk gelukt... geven we in plaats van 30.000 rupiah per ongeluk 300.000. Nog even oefenen dus.

De afgelopen dag hebben we in Ubud doorgebracht en ook hier van de rijstvelden genoten, Morgen vliegen we naar Yogyakarta, Java. We blijven nog tot 16 maart in Java en vliegen dan naar Tokyo! Het plan is om ongeveer een maand door Japan te reizen met de railway pass. Wederom een totaal andere wereld waar we ook al erg naar uitkijken. Wat doen we onszelf toch allemaal aan.