Goodbye New Zealand

Ons laatste weekje in Nieuw Zeeland hebben we doorgebracht aan de oostkust. Op aanraden van meerdere mensen die we tegen kwamen zijn we eerst naar het uithammetje onder Christchurch gegaan. Een vulkanische plek met zeebaaien en bergweggetjes. We hebben eerst geïnformeerd bij een infocenter of we hier konden komen vanwege de enorme bosbranden. De lieve mevrouw achter de balie vertelde dat dit prima kon en we kregen na wat leuke tips nog een handvol pruimen en boontjes uit haar tuin mee. Na een rit door een haast Nederlands landschap (uitgestrekte groene weilanden met koeien) reden we de laatste kilometer dan toch eindelijk in het bergachtige idyllische gebied dat ons beloofd was en hebben we geslapen aan Pigeon Bay. De volgende middag genoten van une baguette in het, naar de Nieuw Zeelanders zeggen, Franse havendorpje Akaroa. Toen Thijs deze baguette enthousiast in het Frans bij de boulangerie bestelde werd dit echter niet zo gewaardeerd. Hij smaakte er niet minder lekker om.

We hebben onze weg vervolgd voorbij Christchurch en zijn geëindigd op een camping aan zee bij Oaro. Onderweg er naartoe werd duidelijk hoeveel schade de laatste aardbeving een paar maanden geleden heeft veroorzaakt. De weg ten zuiden van Kaikoura is open, maar alleen tussen 8 en 8. De weg ten noorden van Kaikoura is helemaal dicht. Er zijn vrij veel weg omleidingen door verzakkingen, landslides of kapotte bruggen en tunnels. We wisten het vantevoren maar toch heftig om te zien en ook wel spannend om hier een aantal nachten te verblijven.

Onze buurman op de camping in Oaro kwam er al jaren en wist ons te vertellen dat de plek altijd al een rotsenstrand had gehad, maar nu lagen er veel witte stenen tussen. Volgens hem waren al deze stenen omhoog gekomen bij de laatste aardbeving. Bij vloed komt de zee lang zo hoog niet meer als eerst. Ook zijn er boven de camping verschillende landslides te zien die bij een volgende beving of regenbui naar beneden kunnen komen. Ondanks dat valt ons op dat de Nieuw Zeelanders die wij spreken liefdevol over 'Mother Earth' praten en geven de meesten aan niet echt bang te zijn. Ze zetten hun schouders eronder en gaan door met het leven.

Meteen op de camping spotte Thijs de eerste dolfijn en die avond volgden er nog heel veel meer. Het werd eb en het was heiig, waardoor er een bijzonder landschap ontstond met groene en witte rotsen. We hebben hier uren gelopen en heel veel foto's gemaakt. De volgende dag zijn we naar Kaikoura gegaan. We konden niet meer op een boot om walvissen te spotten. Wederom door de laatste aardbeving kunnen er nog maar 3 ipv 14 boten uitvaren op een dag. Er zijn zoveel rotsen omhoog gekomen voor de kust dat het met de getijen niet vaker kan. Gelukkig zijn wij al wel wat tegenslag gewend en is Thijs lekker gaan surfen en Lotte gaan lezen op het strand. Ook hebben we gelopen langs de kust waar veel zeehonden lagen te genieten van het zonnetje. Die avond hebben we weer op dezelfde camping gestaan als de nacht ervoor. Best lekker om ook ergens wat langer te zijn. Deze avond zagen we geen dolfijnen maar lag er een zeehond op 3 meter afstand van onze camper te zonnebaden. Deze zeehond was ook nog wel in voor een goede fotoshoot.

Langzaam zijn we de volgende dagen afgezakt naar Christchurch waar we met pijn in ons hart onze camper terug moesten brengen. Na 6125 km rijden was dit wel een weemoedig moment. We hebben enorm genoten van deze tijd. De weken zijn voorbij gevlogen. Nadat we ons huisje van de afgelopen weken hadden weggebracht, hebben we nog een erg leuke dag in Christchurch gehad. Van tevoren enigszins gewaarschuwd niet teveel van de stad te verwachten waren we toch aangenaam verrast. De stad ligt nog steeds behoorlijk in puin door de heftige aardbeving in 2011. Er zijn veel lege plekken waar eerst gebouwen stonden en er wordt veel gebouwd. Maar ze maken er het beste van. Lege plekken worden omgebouwd tot marktjes en kale muren zijn prachtig beschilderd. Kunst speelt een belangrijke rol in de opbouw van de stad. Erg tof om te zien. De aardbeving was drie dagen terug precies 6 jaar geleden. Op meerdere plekken in de stad zijn indrukwekkende memorial-plekken waar nu veel bloemen lagen. Indrukwekkend en verdrietig om te zien, maar ook mooi hoe ze er samen voor gaan. Daarnaast heeft Christchurch een mooi park waar een muziekfestival gaande was. Thijs heeft hier zijn danskunsten nog even laten zien in de rozentuin. We hangen de laatste dag nog wat in en rond ons hostel na te genieten van de geweldige tijd die we hier hebben gehad.

Morgenochtend vertrekken we naar Bali waar we een paar dagen met Liesbeth en Herman zullen doorbrengen. Hier hebben we heel veel zin in!